Zeenaaktslakkenachtervolging

Vorig weekend was er tijd om aan mijn biologiekennis te werken. Immers, wie metaforen uit de natuur gebruikt, moet haar wel kennen. Natura Artis Magistra.

Ik deed mee aan het zeenaaktslakkenweekend van Onderwaterbiologie. Dit zijn biologen Bas en Mirjam van der Sanden, ondersteund door dochter Mees. Het was een weekend waarin we heerlijk ondergedompeld werden in echte en nep Zeenaaktslakken, met lezingen, een subquiz en 5 duiken.

De groene zeewierslak (Elysia viridis) in de Grevelingen

Metafoor

Een van de interessantste verhalen die Bas vertelde (en ik helaas fout had in de pubquiz) was het achtervolgen van slakken voor voortplanting. De slakken kunnen elkaar nauwelijks zien (ze zien eigenlijk alleen donker en licht, ondanks hun geweldige kleuren. En dus speuren ze de zee door, op hun eigen tempo, naar sporen van hun soortgenoten. Soms gaan ze dan in een rijtje richting een potentiële partner. Ze zijn hermafrodiet, dus dat is altijd prijs.

Dat zette me wel aan het denken. Speuren wij ook in het donker naar soortgenoten, bondgenoten op werk en privé, en gaan we dan ook in een rijtje wachten? Ik ben benieuwd naar jullie mening?

Faciliteren

Ook met mijn eigen beroepsdeformatie als facilitator, was het leuk om de Van der Sanden in actie te zien. Zo zorgden ze voor groepsvorming: dochter Mees had voor een geweldig T-Shirt ontworpen. Ook wisten ze dat de doelgroep duikers altijd gek zijn van pasjes (Padi, een van de grootste duikbedrijven, strooit er traditioneel mee). En dus kregen we allemaal een mooi pasje met een Naaktslak. Sommigen lieten trots de eerdere pasjes zien. Ik voelde zelfs enige jaloezie.

Al met al dus een leuk en leerzaam weekend, dat me inspireerde om weer veel nieuwe sessies te bedenken.