Non-verbale Dierencommunicatie in de National Geographic

In 1987 was ik op vakantie in Denemarken. Ik trof daar in de blokhut waar we logeerden honderden National Geographics aan. Avondenlang zat ik te bladeren. Dat Tijdschrift was één van de triggers voor mijn fascinatie voor hoe de natuur werkt. Blij was ik ook dat er in 2000 een Nederlandse Versie kwam. Trots werd ik lid van de ‘National Geographic Society‘

In het meest recente nummer (02/2024) staat een mooi artikel van Tim Vernimmen met foto’s van Jasper Doest over Non-Verbale communicatie bij dieren. In mijn boek (Hoofdstuk 5 Samenwerkende spreken) bespreek ik vooral hoe ze communiceren in patronen en onderlinge verhoudingen.

Voor die patronen en verhoudingen is uiteraard veel non-verbale communicatie nodig Vernimmen beschrijft bijvoorbeeld hoe jonge zeehonden in Pieterburen naar elkaar kijken voor hulp. Ook Hanen kijken elkaar vaak aan om gevechten te voorkomen.

Tijdens de Corona-pandemie werden we er met harde hand op gewezen hoe belangrijk in onze wereld vol mailtjes non-verbale communicatie is. Denk dan ook eens als oefening na over waar je eigenlijk bij de ander op let. Of kijk een hoe je honden met elkaar communiceren.

In de tijd dat ik in Denemarken was had ik ook Zebravinkjes thuis in Amstelveen. In Leiden staat een robotvink meldt het artikel. Gedragsbiologe Katharina Riebel onderzoekt hoe de vogels elkaars gebaren imiteren om te leren zingen. Misschien had ik toch beter op ze moeten letten destijds.